دوربین فول فریم چیست؟

اصطلاح “فول فریم” به اندازه سنسوری گفته می شود

که دارای ابعادی مشابه فرمت فیلم mm35 یا mm36*24 باشد که استاندارد در گیج فیلم ثبت شده است.

این قالب 35 میلی متر از سال 1909 به عنوان استاندارد تعییین شده است

به دلیل توانایی های کیفیت تصویر و تعادل در قیمت که باعث شده است از آن زمان به بعد این استاندارد باقی بماند

دوربین های فول فریم بزرگترین مصرف کننده ها و مشتری ها را دارد

سنسور های فول فریم معمولا در دوربین های با کیفیت DSLR استفاده می شوند

این نوع سنسور هم و دوربین ها توسط عکاس های حرفه ای و عکاس های پیشرفته و همچنین آماتور ها استفاده می شود.

ویژگی های فول-فریم

عملکرد بهبود یافته ایزو بالا در شرایط نوری کم

با توجه به اندازه سنسوربزرگتر در دوربین های فول فریم به شما این امکان را می دهد که نور بیشتری بگیرید و در محیط های تاریک به راحتی فکوس کنید

علاوه بر افزایش اندازه سنسور، دوربین فول فریم نیز دارای پیکسل های بزرگتری است که

در ایزو بالاتر نویز دیجیتالی کمتری ایجاد می کند اگرچه بسیاری از دوربین های APS-C مدل جدید عملکرد اصلاح شده ای در کاهش نویز دارند در بیشتر موارد

یک دوربین فول فریم در یک یا دو استپ ایزو بالاتر نویز اصلاح شده ای به شما می دهد.

کنترل بر روی عمق میدان

وقتی یک دوربین فول فریم با یک لنز سریع همراه می شود می تواند به شما امکان دستیابی به یک عمق میدان بسیار کم را در مقایسه با یک دوربین کراپ سنسور بدهد

یکی از سو تفاهم های رایج در مورد دوربین فول فریم این است که از آنجا که دستگاه دارای یک سنسور بزرگ است سپس این امکان را به شما می دهد

تا تصاویر را با عمق میدان بیشتری ضبط کنید. برای عکاسی پرتره ، دوربین های فول فریم کاملاً ترجیح داده می شوند

زیرا می توانید پس زمینه و پیش زمینه را بیشتر از فوکوس خارج کنید و این باعث می شود که یک اثر هنری قوی تری بر روی عکس شما ایجاد شود و توجه زیادی را به سوژه خود جلب کنید.

دلیل اصلی این امر این است که میزان عمق میدان به سه عامل بستگی دارد دیافراگم ، فاصله کانونی و فاصله سوژه

بطور خلاصه ، این بدان معنی است که دیافراگم های عریض در یک دوربین فول فریم

زمینه های فوکوس شده بیشتری را نسبت به دوربین های کراپ سنسور فراهم می کند. اگرچه زیاد نیست ، اما یک استپ ، اندکی تفاوت ایجاد می کند.